Een goede leider organiseert en onderzoekt het eigen ongelijk. In dit mooie interview licht Marilieke Engbers toe hoe belangrijk dat is. En waarom er ruimte moet zijn voor verschillende perspectieven, wil je van goed leiderschap (en goede samenwerking) kunnen profiteren. Extra belangrijk als er sprake is van een hiërarchische setting.

Marilieke onderzoekt de besluitvorming in wat zij de ‘eredivisie van bestuurlijk Nederland’ noemt: raden van commissarissen.
Zij constateerde dat het ook voor deze zwaargewichten moeilijk kan zijn om zich uit te spreken. Juist met kritiek. Bestuurders (ook in de politiek) dénken dat ze in alle openheid volop worden gevoed en geïnformeerd, maar in werkelijkheid worden voor critici of minderheidsstandpunten – vaak onbewust – obstakels opgeworpen. En lopen bestuurders vast (en raken geïsoleerd) door een gebrek aan tegenspraak.

Maar een goede leider onderzoekt juist zijn ongelijk, stelt Marilieke. En hoe diverser de groep, hoe groter de kans dat je ook andere geluiden hoort. Helaas mankeert het daar nog steeds vaak aan (kijk maar naar het louter medisch-biologisch OMT).
 
Niet (durven) zeggen wat je denkt, of niet echt (durven) horen wat de tegengeluiden zijn, beperkt zich natuurlijk niet tot bestuursorganen. Iedereen kent de innerlijke worsteling wel: doe je je mond open of niet? Ga je ergens een punt van maken? Is het veilig? En misschien herken je ook dat je het zelf lastig vindt om met tegenspraak om te gaan, of zie je leiders om je heen ermee worstelen.
 
LEES
Haar twintig jaar ervaring balde Engbers samen in het net verschenen boek Onder commissarissen, een parabel over de jonge commissaris Thomas die vergeefs probeert aan de orde te stellen dat hij zorgen heeft over het functioneren van een bestuurder op wie hij toezicht houdt. Uiteindelijk moet hij tot zijn verbijstering zelf het veld ruimen.
 
LUISTER
Het interview van Kustaw Bessems met Marilieke is ook in podcast te beluisteren.